การขยายดินแดนของจักรวรรดิมองโกลในสมัยจักรพรรดิเจงกิสข่านถึงกุบไลข่าน
(ค.ศ. 1206-1294)

นางสาวทิฆัมพร จุ้ยเย็น

บทคัดย่อ

บทความวิจัย“การขยายดินแดนของจักรวรรดิมองโกลในสมัยจักรพรรดิเจงกิสข่านถึงกุบไลข่าน (ค.ศ. 1206-1294)” มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเป็นมาของจักรวรรดิมองโกล และปัจจัยในการขยายดินแดนของจักรวรรดิมองโกลในสมัยจักรพรรดิเจงกิสข่านถึงสมัยจักรพรรดิกุบไลข่าน ( ค.ศ. 1206-1294 ) โดยมีวิธีการศึกษาจากเอกสารชั้นรองที่เกี่ยวข้องกับจักรวรรดิมองโกลและราชวงศ์หยวน

ผลการศึกษาพบว่าจักรวรรดิมองโกลถือกำเนิดขึ้นในสมัยจักรพรรดิเจงกิสข่าน (ค.ศ.1206-1227) ที่สามารถรวบรวมชนเผ่าต่าง ๆ ที่อาศัยอยู่ในดินแดนทุ่งหญ้ามองโกลให้กลายเป็นหนึ่งเดียวกันได้และสถาปนาอาณาจักรมองโกลขึ้นมา ต่อมาอาณาจักรมองโกลได้เริ่มขยายอาณาเขตการปกครองไปยังดินแดนใกล้เคียงจนกลายเป็นจักรวรรดิมองโกลที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาล จนถึงสมัยการปกครองของจักรพรรดิกุบไลข่านจักรวรรดิมองโกลกลายเป็นมหาอำนาจที่ยิ่งใหญ่ของโลก มีอาณาเขตตั้งแต่พรมแดนคาบสมุทรเกาหลีในดินแดนตะวันออกไปจนถึงที่ราบลุ่มแม่น้ำดานูบในดินแดนตะวันตก และจากดินแดนป่าสนไทก้ารัสเซียมาจนถึงดินแดนเอเชียทะเลทรายในตะวันออกกลางติดกับทะเลดำจรดดินแดนอันอุดมสมบูรณ์ของแผ่นดินจีนทั้งหมด ด้วยระยะเวลาการขยายดินแดนเพียง 88 ปี นับตั้งแต่สมัยการปกครองของจักรพรรดิเจงกิสข่านจนถึงสมัยการปกครองของจักรพรรดิกุบไลข่าน (ค.ศ. 1206-1294) และปัจจัยทำให้จักรวรรดิมองโกลประสบความสำเร็จในการขยายดินแดนเกิดจากความสามารถของผู้นำ ความเจริญด้านวิทยาการทางการทหาร และกองกำลังทหารที่มีความสามารถ ซึ่งปัจจัยเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้จักรวรรดิมองโกลมีอาณาเขตการปกครองที่กว้างใหญ่ไพศาลและกลายมาเป็นมหาอำนาจที่ยิ่งใหญ่ของโลก