โดย นางสาวนุชนาฏ เกตุคง
บทคัดย่อ
งานวิจัยเรื่อง “ นัยยะแห่งศีลและสมาธิที่สะท้อนผ่านตัวละคร “ตือโป๊ยก่าย” และ “ซัวเจ๋ง” ในวรรณกรรมเรื่องไซอิ๋ว ” มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะและบทบาทของตัวละครสำคัญที่ชื่อว่า ตือโป๊ยก่ายและซัวเจ๋ง รวมทั้งศึกษานัยยะของศีลและสมาธิของตัวละครทั้งสอง
ผลการศึกษาพบว่า ตัวละครทั้งสองที่ชื่อว่าตือโป๊ยก่ายและซัวเจ๋งเป็นตัวละครเอกที่มีบทบาทสำคัญเป็นอย่างมากในวรรณกรรมเรื่องไซอิ๋ว ตือโป๊ยก่ายคือตัวละครที่มีความเป็นสีเทา มีลักษณะของความเป็นมนุษย์อยู่มาก แต่เดิมนั้นตือโป๊ยก่ายเป็นเทพที่อยู่บนสวรรค์แต่ได้กระทำความผิดจึงถูกลงโทษให้กลายเป็นปีศาจแต่เมื่อพบกับคณะเดินทางของพระถังซัมจั๋ง จึงคิดกลับตัวกลับใจแต่ในช่วงแรกของการเดินทางก็ยังมิสามารถยับยั้งชั่งใจ ยังคงประพฤติผิดอยู่อย่างสม่ำเสมอ อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาต่อมา ตือโป๊ยก่ายก็เริ่มมีพฤติกรรมที่ดีขึ้น แสดงถึงพัฒนาการด้านลักษณะนิสัยที่ดีขึ้นอย่างชัดเจน ในส่วนของซัวเจ๋งเองแต่เดิมก็อยู่บนสวรรค์ แต่แอบลงมาเล่นน้ำทำให้ถูกสาปกลายเป็นพรายน้ำ เคยคิดจะจับพระถังซัมจั๋งกินแต่เมื่อรู้ว่าพระถังซัมจั๋งกำลังเดินทางไปชมพูทวีปเพื่ออัญเชิญพระไตรปิฎกจึงขอให้พระถังซัมจั๋งบวชให้ บทบาทของซัวเจ๋งในเรื่องวรรณกรรมอาจจะไม่ปรากฏเด่นชัดเท่ากับตือโป๊ยก่าย อย่างไรก็ตามหากการเดินทางครั้งนี้ไม่มีตัวละครที่ชื่อว่าซัวเจ๋ง การเดินทางก็อาจจะไม่ประสบความสำเร็จก็เป็นได้ เนื่องจากซัวเจ๋งเป็นตัวละครที่มีบทบาทสำคัญในการช่วยเหลือเกื้อกูลตือโป๊ยก่ายและเห้งเจีย ตือโป๊ยก่ายเป็นตัวแทนของศีล ส่วนซัวเจ๋งก็เป็นตัวแทนของสมาธิ หากผู้ใดที่มีความมุ่งมั่นที่จะดำรงศีลแต่ขาดสมาธิแล้วนั้น การดำรงศีลก็มิอาจจะประสบความสำเร็จได้
ดาวน์โหลด บทความวิจัย
