โดย นางสาววรัญญา ชนะสิทธิ์
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้เป็นการศึกษาวรรณกรรมแปลจีนเรื่อง ตลอดกาลน่ะนานแค่ไหน ซึ่งเป็นพระราชนิพนธ์แปลในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสำคัญของการสร้างตัวละครและฉากที่มีนัยยะของการวิพากษ์วัฒนธรรมจีนแบบเก่า ผลการศึกษาพบว่า ผู้เขียนสร้างตัวละครและฉากให้แทนสัญลักษณ์ของระบบความคิดของวัฒนธรรมจีนแบบเก่าที่ให้ความสำคัญเรื่องความดี โดยกำหนดให้ตัวละครที่เป็นตัวแทนของวัฒนธรรมสมัยใหม่เล่าเรื่องและวิพากษ์ตัวละครที่เป็นตัวแทนทางความคิดของวัฒนธรรมจีนยุคเก่าตลอดทั้งเรื่อง นอกจากนี้ยังพบว่าตัวละครเอกทั้งสองตัวนั้นมีความย้อนแย้งในตัวเอง เพราะตัวละครที่เป็นสัญลักษณ์แทนวัฒนธรรมจีนยุคเก่านั้นก็ปรารถนาจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้มีความคิดและการกระทำแบบวัฒนธรรมจีนสมัยใหม่ ในขณะที่ตัวละครที่เป็นตัวแทนของวัฒนธรรมสมัยใหม่ก็กลับยังโหยหาอดีตและวัฒนธรรมจีนยุคเก่า อีกทั้งผู้เขียนยังเลือกใช้ “หูท่ง” หรือตรอกซอยในกรุงปักกิ่งเป็นฉากสำคัญในเรื่องเพื่อให้เป็นตัวแทนของวัฒนธรรมจีนยุคเก่า กล่าวคือ เหตุการณ์ต่างๆในเรื่องนั้นเกิดขึ้นในหูท่งที่ตัวละครเอกอาศัยอยู่และมีการบรรยายสภาพของฉากไว้อย่างชัดเจนตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันที่หูท่งกำลังจะถูกรื้อถอนเพื่อเน้นย้ำถึงการเปลี่ยนแปลงและแสดงให้เห็นว่าวัฒนธรรมจีนยุคเก่ากำลังถูกวัฒนธรรมจีนสมัยใหม่คุกคามและทำลายไป
ดาวน์โหลด บทความวิจัย
