นางสาวธัญชนก อ่ำแจ่ม
บทคัดย่อ
บทความวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ข้อผิดจากการเขียนสะกดคำภาษาเวียดนามของนักศึกษาไทยที่เรียนภาษาเวียดนาม และอนุมานสาเหตุของการเขียนผิดจากข้อผิดที่พบ ผู้ศึกษาเก็บรวบรวมข้อมูลจากนักศึกษาชั้นปีที่ 2 ชั้นปีที่ 3 และชั้นปีที่ 4 สาขาวิชาเอเชียศึกษา คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ปีการศึกษา 2562 ชั้นปีละ 20 คน รวมทั้งสิ้น 60 คน เก็บข้อมูลโดยเปิดคลิปเสียงรายการคำให้นักศึกษาฟัง 2 ครั้ง และกำหนดให้นักศึกษาเขียนคำศัพท์ที่ได้ยินลงในกระดาษคำตอบ จากนั้นจึงวิเคราะห์ข้อผิดของการเขียนสะกดคำ
ผลการศึกษาพบว่า นักศึกษาทั้งสามชั้นปีเขียนวรรณยุกต์ผิดมากที่สุด อาจเป็นเพราะคนไทยไม่คุ้นเคยกับคุณลักษณะของเสียงวรรณยุกต์ทั้ง 6 เสียงในภาษาเวียดนามซึ่งมีเสียงที่ใกล้เคียงกันแต่ไม่ใกล้เคียงกับเสียงวรรณยุกต์ในภาษาไทยจึงทำให้เกิดความสับสน รองลงมาคือเขียนพยัญชนะและสระพ้องเสียงผิด ซึ่งเกิดจากผู้เรียนจำกฎการเขียนไม่แม่นยำ และมีปัญหาเรื่องการฟังเสียงและแยกเสียงด้วย
อย่างไรก็ตาม เมื่อเปรียบเทียบความถี่ในการเขียนผิดของนักศึกษาไทยทั้งสามชั้นปี พบว่านักศึกษามีพัฒนาการในการเขียนสะกดคำดีขึ้น โดยเขียนกฎเดียวกันผิดลดลงทั้งการเขียนพยัญชนะต้นเดี่ยว พยัญชนะท้าย สระและวรรณยุกต์ ยกเว้นพยัญชนะต้นควบกล้ำที่มีความถี่สูงขึ้น
จากข้อผิดที่พบผู้ศึกษาขอเสนอแนะการจัดการเรียนการสอนภาษาเวียดนาม โดยเพิ่มสื่อการเรียนการสอนที่เน้นทางด้านการฝึกฟังเสียงและแยกเสียงคำศัพท์ และควรวางแนวทางในการสอนสำหรับผู้เรียนในแต่ละชั้นปีต่างกัน เพื่อให้สอดคล้องกับปัญหาของผู้เรียนที่ต่างประสบการณ์กันและช่วยเพิ่มความสำเร็จในการเขียนโดยเฉพาะการเขียนวรรณยุกต์และกฎที่ซับซ้อนต่างๆ
บทความวิจัยฉบับเต็ม